Αγαπημένη Περιδίνιση

Θυμήθηκα... Το ρίγος...
Ξεχασμένοι ήλιοι ανατέλουν.
Νέα μάτια θέλουν να καούν.
Ο κύκλος σου με κλείνει στη τροχιά του.
Αγαπημένη μου περιδίνιση,
σε θυμάμαι και ζαλίζομαι.

Γενναιόδωρος Ήλιος

Παραδομένος στις θωπείες και τα φιλιά
ενός γενναιόδωρου ήλιου,
μετασχηματίζομαι και γίνομαι,
άνεμος Νοτιάς,
φορέας Φωτιάς
και εκπνέω,
και αναπνέω,
πάνω στις γραμμές των οριζόντων
των αχανών βλεμμάτων,
πάνω σε θάλασσες ζεστές,
σε κοραλένια χείλη.
Διαχέομαι σε Έρωτα αιθέρα.
Παίζω στη λύρα μου
τη μελωδία του στήθους σου.

Τα φτερά της επιθυμίας.

Συνέβη μιά φορά.
Μόνο μία και γι'αυτό γιά πάντα.
Η εικόνα που φτιάξαμε
θα είναι μαζί μου όταν πεθάνω.
Θα έχω ζήσει μέσα της.
Πρώτα,
ο θαυμασμός γιά εμάς τούς δύο...
ο θαυμασμός γιά τον άντρα
και τη γυναίκα...
με έκανε άνθρωπο.
Ich weiss jetzt,
Was kein Engel weiss.

Καλημέρα!

Όλα τα συντριμένα"καλημέρα" ,
που δεν ξεστόμισα,
που δεν σου έταξα ,
που μείναν όνειρα
και που σωρεύτηκαν
ανείπωτα,
αγγέννητα,
χωρίς μητέρα,
χωρίς μιά μήτρα να ζεσταίνει...
θα στά φυλάξω
και θα τα παρατάξω
στα κουτσά τους ποδαράκια
της Αγάπης στρατιωτάκια,
ευθύς μόλις θελήσεις,
τον πρώτο τον ήλιο
μαζί μου να ζήσεις,
να με αντικρύσεις...